Rozdział 5

Rozdział 5

Hipis niby osoba wyzwolona, żyjąca wraz z naturą. Jest sobą.  Nie wiem czy ja jestem sobą. Nie myślę już o Tobie. Żartowałam?  Też się uśmialiście. Teraz tak na serio zdarza mi się, że przelecisz mi przez myśli, ale to nic.  Na studiach idzie mi nawet dosyć. Mogło by być lepiej, nie chce już narzekać. Poznałam dziewczynę o imieniu Nadia jest z Ukrainy. Dowiedziałam się o tamtejszym postrzeganiu świata. W sumie jest bardzo podobny do mnie. Ich kultura jest niby kolorowa ale i cicha w jej oczach. Wszystko jest wyważone. Ludzie boją się mówić to co myślą, przez ogólno panujący totalitaryzm, mimo że Ukraina jest państwem demokratycznym. Przyjechała do Polski by poczuć się wolną. By poczuć się kochaną. By poczuć się wyzwoloną. Wyzwoliła i mnie. Nie jestem już taka cicha. Nie jestem już taka nieśmiała. Byłam, a nie jestem. Nie  żałuje tego. Dziś mamy wybrać się  do jednego z krakowskich klubów. Fashion znajduje się przy ulicy Kościuszki. Anka idzie z nami. Ogólnie to jesteśmy nastawione na poznanie miłych panów. Co z tego, że od naszego rozstania nie byłam nigdzie. Jakoś mi tak dziwnie. To nic. Nadia ma do nas wpaść, by pomóc mi się wyszykować. Nie miałam ani szpilek, ani sukienki. Mam nadzieję, że jakoś dziewczyny poradzą sobie. Nigdy nie byłam ładną dziewczyną. Nigdy nie miałam na sobie kilograma tapety. Nigdy nie byłam bezczelna, ani perswazyjna. Dziś spróbuje moich sił. Dziś stanę się inną Mery. Wyzwoloną. Wyuzdaną. Kilka minut przed 20 zjawiła się Ukrainka z wieloma pudełkami i torbami, w których jak się okazało były ubrania, buty, kosmetyki. Poszłam się wykąpać. Wróciłam z mokrymi włosami, by spocząć na łóżku i poddać się euforii dziewczyn. Przez około 40 minut byłam obiektem testowym.  W sumie dobrze ,że Nadia przyniosła te rzeczy, bo bym nie miała się w co ubrać. Okazało się, że mamy taki sam rozmiar i ubrań ale i butów. Gdy stanęłam w lustrze by zobaczyć efekt końcowy to oniemiałam. Właśnie wtedy poczułam owoc metamorfozy. Wtedy odcięłam się od przeszłości. Moje czekoladowe włosy były rozpuszczone i lekko podkręcone. Na twarzy naniesiony miałam podkład, oczy natomiast były podkreślone kredką oraz czarnym tuszem, wargi wyróżniały się krwistym odcieniem.  Na szyi wisiał ciężki czarny naszyjnik. Moje ciało ozdabiała czarna sukienka z dosyć pokaźnym dekoltem kończąca się lekko za pupą. Na nogach spoczęły wysokie lakierowane czerwone szpilki. Byłam dumna z dzieła. W naszym mieszkaniu wypiłyśmy kilka głębszych by zaprawić się w imprezie i około godziny 22 ruszyłyśmy do klubu. Znalazłyśmy się w oparach dymu i kolorowych świateł. Nie wiedziałam, że mogę tak działać na mężczyzn, że mogę pociągać i zniewalać. Że mogę być czyimś obiektem pożądania. Kiedy kolejny tanieć pełen erotyki dobiegł końca usiadłam przy barze by uspokoić wyraźnie szybciej pracujące serce. Znów kręciło mi się w głowie. Tym razem wmówiłam sobie, że to wina duchoty i wypitego alkoholu. Wracając do siedzenia przy barze. Nie trwałam długo w samotności, dosiadł się do mnie młody chłopak o zniewalających tęczówkach i uśmiechu. Dziewczyn oczywiście nie było, bo szalały na parkiecie. W sumie to nie myślałam, że Kraków okaże się nocną i taneczną stolicą Polski. Było po prostu idealnie. Chłopak nadal siedział obok mnie i dotrzymywał mi towarzystwa. Czułam się bezpieczna, mimo że się nie znaliśmy. Nie wiedziałam, że ów mężczyzna zmieni moje życie i po raz kolejny przypomni mi o Tobie. Nawet nie wiedziałam, iż będziesz w tym cholernym klubie i zadasz kolejny cios prosto w moje ledwo pozszywane serce. Nagle mój towarzysz przerywa błogą ciszę.

-Cześć jestem Karol-powiedział znów ukazując rząd swoich jasnych ząbków. Przypomniało mi się stwierdzenie ‘ząbki jak perełki’ i jest tu jakaś prawda, bo chłopak miał równiutkie i zniewalające siekacze.

-Marika. Miło mi- uśmiechnęłam się do chłopaka przyjaźnie. Teraz natomiast dla odmiany tonęłam w jego oczach. Świdrowały po moim całym ciele, niemal mnie rozbierając.

-Niespotykane imię. Piękne. Jak i jego właścicielka-czułam, że na moje policzki wkrada się wielki i gorący rumieniec. Znów zapadła cisza.

-Jesteś tu sam czy z przyjaciółmi – zapytałam, a po chwili ganiłam się w myślach za tak bezsensowne i durne pytanie. Czułam się zażenowana.

-Jestem tu z kolegą, ale znając go już jest w kiblu z jakąś małolatą. Ostatnio rozstał się z jakąś dupą i non stop chodzi naburmuszony i stara się zaliczać wszystko co żyje i nie ucieka po drzewach – dodał. Momentalnie przewróciłam oczami. Co za dupek. Ładnie się pociesza. Nie dziwie się ,że dziewczyna z nim zerwała. Która by chciała takiego amanta. Osiedlowego ruchacza.- Zatańczymy ?- zapytał po chwili mojej konsternacji

-Oczywiście-powiedziałam kładąc swoją dłoń na jego wyciągniętą. Zaprowadził mnie na środek parkietu. Trwaliśmy w jakiejś odrębnej rzeczywistości. W swoim świecie. Dochodziła do nas tylko muzyka. Szybka. Energiczna. Nagle poczułam jego dosyć pokaźne dłonie na pośladkach i wcale temu nie protestowałam a wręcz przeciwnie jeszcze bardziej go kokietowałam. Nagle nasz spokój został zerwany i  chłopak został ode mnie odepchnięty.

Straciłam z pola widzenia Karola. A zauważyłam Ciebie. Zaciśnięte pięści. A Twój wzrok przeszywający mnie nadto opiekuńczy i troskliwy. Postanowiłam Cię olać, tak jak Ty swego czasu olałeś mnie. Podbiegłam do leżącego na podłodze Karola. Pomogłam mu wstać. Przeprosiłam i wyszłam z klubu. Moje ciało omiótł chłodny powiew wiatru. Po chwili na moim ramieniu spoczęła dłoń. Mimo, że nie wiedziałam kto jest właścicielem pokaźnej wielkości dłoni to moje ciało przeszedł dreszcz. Ten sam który czułam podczas naszego pierwszego pocałunku czy pierwszego razu.  Dreszcze urządzały sobie na moim ciele ładny deptak do spaceru. Tak bardzo chciałam uciec z pod tego klubu. Wymazać ten wieczór z pamięci. Kiedy praktycznie już o Tobie nie myślałam, to znów pojawiłeś się  znienacka w moim życiu. Na moich już dosyć zmarzniętych kłykciach pojawiła się czyjaś bluza. Tonęłam w toni jej perfum i wtedy poznałam, że właścicielem bluzy oraz ręki byłeś Ty. Łzy mimowolnie zebrały się w kącikach oczu. Odwróciłam się w Twoją stronę. Zsunęłam bluzę i oddałam Ci ją.

-Po co tu przyjechałeś?- zapytałam środkowego z wielkim wyrzutem. Miałam ochotę go rozszarpać gołymi rękoma, ale z drugiej strony chciałam znów poczuć Twoje ciepło.

-Nie wiedziałem, że tu będziesz. Jak byliśmy razem nie chodziłaś tak wyzywająco ubrana. Nie szlajałaś się nocami po klubach. – bronisz się czy raczej mnie atakujesz. To czym teraz jestem jest przez Ciebie. Nie jestem Mery jestem jej tanią podróbą.

-Nie będziesz mi mówił jak mam chodzić ubrana. Mogę robić to co chcesz. Mogę być i tanią dziwką. Mogę się przespać z każdym napotkanym facetem. Mogę się przespać z Karolem jeśli tego tylko będę chciała. Nie masz prawa mieszać się w moje życie, bo sam je zniszczyłeś. Pozwoliłeś na to, abym się załamała. Wydarłeś moje serce i patrzyłeś jak się wykrwawiam. Jak upadam na kolana. Jak umieram. Jesteś z siebie zadowolony Andrzej?!- zapytałam. Teraz czułam w sobie siłę, by powiedzieć Ci to wszystko o czym myślę.  O tym co rozwalało mnie od środka.  Przez dłuższą chwilę nic nie odpowiadałeś.  Miałam ochotę odejść jednak złapałeś haust powietrza.

- Nie wiesz co krąży po głowach tych facetów. Patrzą na Twój tyłek. Chcą Cię wykorzystać. Rano wyjdą tak, że nie usłyszysz. Martwię się o Ciebie. Nie przeżyłbym, gdyby stała Ci się jakaś krzywda. –powiedział. Nie miałam siły słuchać jego durnych tłumaczeń

-Martwisz się o mnie, Ty się o mnie martwisz. Ty chyba kpisz z siebie i ze mnie. A może ja chce być wykorzystana. Chce być pieprzona do utraty tchu? Nie jestem już Mery którą znałeś. Jestem osobą, która nadal Cię kocha, ale i osobą którą nie będzie oglądała się już wstecz. Teraz wybacz, ale idę do klubu, by wyjść z niego z Karolem.-powiedziałam zalotnie. Chciałeś mnie zatrzymać. Złapałeś mnie za rękę. Znów ten cholerny dreszcz. Przyciągnąłeś mnie do siebie. Nasze twarze niemal się stykały. Musiałam to zrobić. Wiedząc, że  to jest ostatnia możliwość. Ostatni raz. Nasze ostatnie pożegnanie. Musnęłam Twoje usta, mocno spragnione mojej obecności. Początkowo nie wiedziałeś co robię. Oddałeś pocałunek. Gdy zaczął przeradzać się w coś bardziej namiętnego oderwałam się od Ciebie.

-To było nasze pożegnanie. Teraz wynoś się z mojego życia raz na zawsze. Żegnaj Andrzej-mówiąc to znów płakałam. Weszłam ponownie do klubu. Wzrokiem odnalazłam Karola. Podeszłam do niego i od razu usiadłam mu na kolanach. Znów czułam się dobrze. Ten chłopak miał w sobie coś co mnie do niego przyciągało. Może nienaganny uśmiech. Może … To nie była w żadnym wypadku chęć odreagowania za spotkanie z Wroną.  Nic z tych rzeczy. Chciałam być wolna. Tak też było. Nie martwiłam się o dziewczyny. Nawet ich nie szukałam. Wiedziałam, że dadzą sobie radę, beze mnie.

Zobaczyłem ją. Była taka piękna lecz inna. Ubrana była jak nie ona- strasznie wyzywająco. Oczy nie miały swojego blasku. Teraz w myślach dziękuje Karolowi za to, że mnie tu zabrał. Mogę ją przez chwilę zobaczyć. Widzę również facetów patrzących na nią jak na dmuchaną lale o imieniu Pamela. Gotuje się we mnie na samą myśl.
-Andrzej patrz jaka kicia siedzi przy barze-powiedział przyjaciel wskazując na Mery. Fala gorąca po raz kolejny przetoczyła się przez moje ciało. Ręce zaczęły drżeć.
-Stary, chyba Cię posrało-powiedziałem lekko zdenerwowany. Jeszcze do tego dojdzie, że pójdzie ją podrywać
-Dobra, morda krótko idę ja wyrwać. Rano będzie gramolić się z mojego łóżka, albo ja z jej.-no miałem ochotę przywalić mu w ten wstrętny i parszywy ryj. Co on sobie wyobraża. Zanim zdążyłem coś odpowiedzieć jego już nie było. Obserwowałem ich. Zaczęli tańczyć. Kiedy zauważyłem jego oblazłe dłonie wędrujące na jej pośladki nie wytrzymałem. Podszedłem do nich i zwyczajnie go pchnąłem. Nie wiem czy on wiedział, że to zrobiłem. Mery pomogła wstać temu Judaszowi spojrzała na mnie i po prostu wybiegła z klubu. Stałem chwilę oszołomiony, ale udałem się za dziewczyną. Położyłem dłoń na jej ramieniu, o dziwo nie strąciła jej. Moja bluza wylądowała na jej zimnych i bladych ramionach. Odwróciła się. Powiedziała mi to co myśli. Pękałem od środka widząc po raz kolejny jej łzy. Nie wierzyłem, że to dzięki mnie i moim działaniem osoba którą kocham nad życie stała się kimś kogo za żadne skarby świata nie mogę poznać. Stała się obca. Zimna. Oschła. Złapałem ją za rękę. Łzy zaczęły kłębić się pod moimi powiekami. Nagle stało się coś czego nie spodziewałem się. Większym  prawdopodobieństwem było to, że walnie mnie piorun, a nie to, że Mery złoży na moich ustach pocałunek. Nasze języki po chwili toczyły walkę pełną tęsknoty oraz miłości. ‘To było nasze pożegnanie’ te słowa huczały z ogromną siłą w mojej głowie. Weszła do klubu. Ja po chwili również przekroczyłem próg budynku. Uderzyło mnie gorąco i muzyka. Omiatałem klub wzrokiem. Znalazłem ją. Siedziała Karolowi na kolanach. To co po chwili zrobiło utwierdziło mnie, że nadal ją kocham. Utwierdziło mnie również, że nie będziemy już razem. Ona mi nie wybaczy. Jestem takim dupkiem. Skurwielem. Debilem.

____

Połączyłam dwa rozdziały. Bo w mojej głowie zrodziło się przyspieszenie akcji no i dodanie jeszcze jednego rozdziału, a że rozdziałów ma być 10 to połączyłam dwa. 

Widzicie Merka się pozbierała, stała się zimna, a Andrzej wywrócił jej życie do góry nogami znów.

Nie ma mnie. Rozdział dodaje się automatycznie. Przepraszam, że nie czytam ale nadrobię jak będę w domu. Zapraszam do komentowania. Zostawiania po sobie byle znaku. To cieszy jak cholera. 

Pozdrawiam ze stolicy Małopolski.  Anka !